Tango Yona explores the legacy of songs in tango rhythm, loved by Yiddish audiences from the 1920s to the 1960s. The evocative sounds of the lyrics with their potent layers of meaning, and the richly textured collaborative arrangements by the ensemble, create a living interpretation of these treasures.

At the heart of Tango Yona’s repertoire are songs from the Holocaust. We perform these songs as a memorial to the creators and their listeners, and to honour the place of art in a time of war. We hope to provide a window to understanding contemporary artists dealing with displacement and oppression.

Tango music originated in Argentina, and band leaders on tour in the 1920s became stars in New York and Europe. Soon Jewish composers embraced the rhythms and emotional intensity of tango, and gorgeous new tango melodies were heard in the theatres of New York’s Second Avenue and nightclubs in Germany and Poland. Before and after the war, thriving Yiddish-speaking communities in South America, North America and Israel loved tango’s bittersweet beauty.

As Jews were forced into ghettos in wartime Eastern Europe, they found in tango a musical language to express sorrow, longing, irony and love. The Holocaust era tangos are a reminder of the complexity of wartime experience – some songs are laments, some are outcries, and some inspire courage.

Shmerke Kaczerginski, important to the creation and preservation of Holocaust era tangos, wrote, “It seems unnatural when in a moment of high tragedy an actor on stage suddenly breaks into song. You would think: this does not happen in real life. But ‘real life’ has shown us otherwise.” (Collector’s Remarks, Lider fun di Getos un Lagern)

Review in the September, 2018 issue of WholeNote Magazine, page 72:

 

Review in Der Forverts, Sept 20, 2018 by Itzik Gottesman

פֿינעף „סי־דיס‟ מיט אַ פֿרישן בליק אויף טראַדיציאָנעלער מוזיק

Five CDs Bring a Fresh Twist to Traditional Jewish Music

„טאַנגאָ יונה‟ Tango Yona: Yiddish to the Heart

עס זעט אויס אַז טאַנגאָס אויף ייִדיש זענען אַ טייל פֿון דעם הײַנטיקן צײַטגײַסט. דער מוזיקאַלישער זשאַנער האָט זיך אָנגעהויבן אין אַרגענטינע און האָט זיך גיך פֿאַרשפּרייט איבער גאַנץ אייראָפּע — מיזרח און מערבֿ. אין דעם יאָרהונדערט האָבן טאַנגאָס אויף ייִדיש פֿאַרכאַפּט זינגערס אין עטלעכע לענדער — דײַטשלאַנד, פּוילן, און אַמעריקע.

אינעם קאָמפּאַקטל „טאַנגאָ יונה‟ האָט די זינגערין דזשיין ענקין אַרײַנגעלייגט אַ סך מי און פֿאָרשאַרבעט. זי שטעלט דעם טראָפּ אויף די אומבאַקאַנטע טאַנגאָס װאָס זענען געשאַפֿן געוואָרן במשך פֿונעם חורבן. נאָר איין ליד, שמערקע קאַטשערגינסקיס „פֿרילינג‟ (מוזיק: אַבֿרהם ברודנאָ) איז מיר געווען באַקאַנט. דער מחבר און קאָמפּאָזיטאָר פֿון געוויסע לידער זענען נאָך אַלץ אומבאַקאַט ווי „דאָס ליד פֿון ביאַליסטאָקער געטאָ‟.

מע הערט, אַז דזשיין ענקין איז נישט קיין אויסגעשולטע זינגערין, אָבער זי זינגט מיט האַרץ און איז געווען געטריבן דעם פּראָיעקט צו שטאַנד צו ברענגען. די קאַפּעליע און אַראַנזשירונגען זענען ערשט־קלאַסיש.

דאָס שטאַרקסטע ליד איז זיכער „איך האָב מײַן מאַן פֿאַרלוירן‟, וואָס ענקין האָט גענומען פֿון קאַטשערגינסקיס בוך „לידער פֿון די געטאָס און לאַגערן‟. דער צוזינג איז:

דערשאָסן אויך מײַן מאַמען
האָב איך אַליין געזען,
מײַן טאַטן אויך צוזאַמען
אַ גרויסע גרוב געווען.
איך האָב מײַן מאַן פֿאַרלוירן,
אין טאָג פֿון קינדס געבוירן,
דאָס קינד האָט קוים דערזען די שײַן —
פֿון שויס אין גרוב אַרײַן.

Read more: http://yiddish.forward.com/articles/211780/five-cds-bring-a-fresh-twist-to-traditional-jewish/#ixzz5St4VQTay